As Tataranetas do xastre

Estas parruliñas na procura de aventuras mariñas son Martina e Nora. No verán investigan a costa galega de Aguiño e, entre dunas de sol, o vento leva as súas preguntas e a auga deixa as súas pegadas na area....

Como xa está aquí o verán, quero darlles un biquiño a elas e a súa nai Paula (bisneta do xastre).
Cando Paula era pequeniña, iamos cos meus pais á Camposancos-A Guarda (aínda que mellor república independente). No Puntal as rocas e a marea subida crean unhas pozas ideais para o baño e, algunha vez, coa sorpresa de atopar algún cardume de xoubas despistadas que colliamos co seu cubiño de praia. Ela seguro que se acorda da sopa de fideos que a súa avoa Maruja levaba no termo, co osiño de costela e todo (a avoa é unha terra nai de fábula que pensa en todos) para coidar, especialmente, da úlcera do seu home; por non falar da súa famosa empanada, tortilla, bistés rebozados e ensalada de tomate con cebola...Aquelo si foi infancia feliz.
Tamén lembrará as canas de pescar do avó César e aquelas escurridizas anguías que logo fritidas ou na famosa empanada sabían a gloria.
Supoño que a vida en Madrid ou calquera outra gran urbe ten moitas vantaxes e ofrece moitas oportunidades, pero onde se curan as feridas do asfalto é coa mirada da infancia, aquela que non se esquece, aquela que era tan feliz.

http://www.flickr.com/photos/paulaarmesto